کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸۰: باز به ناز کش مرا چیست که ناز می کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز به ناز کش مرا چیست که ناز می کنی ناز نمی کنم دگر گونی و باز میکنی من چو شهید عشقم و بر در تو بهشتیم بر رخ من در بهشت از چه فراز می کنی از دهنت چو میرود پیش دو لب حکایتی جان مرا در آن سخن محرم راز می کنی از تو چگونه جان برم چون تو به مرغ آن حرم حمله باز می کنی چشم چو باز میکنی چشم بعارضش دلا چیست ز زلف او گله وقت چنین لطیف و تو قصه دراز می کنی با رخ دوست زاهدا رو چو به قبله شد ترا عرض نیاز کن چرا عرض نماز می کنی زایر کعبه را بگو حلقه بگوش این درم گوش که می کند که تو وصف حجاز می کنی کمال تا ابد خاک یک آستان و بس بندگی شهی گزین گر چو ایاز می کنی کمال الدین خجندی