کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۷۷۹: ما چو قطع نظر از روی نکو نتوانیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما چو قطع نظر از روی نکو نتوانیم دل به بیهوده بدگوی چرا رنجانیم محرمی کو که به صاحب غرض از ما گوید که دگر در حق ما هرچه تو گونی آنیم زاهد آن به که گذارد به سر خود ما را زآنکه ما مصلحت خود به ازو میدانیم بیش از آن نیست که او دامن آلوده ز خلق باز می پوشد و ما باز نمی پوشانیم به دهانت که به از قند مکرر باشد هر حدیثی که از آن لب به دهان می رانیم ای دل آن به که نگونی مرض خود به طبیب که ویته صبر بفرماید و ما نتوانیم تا نیابد کس ازین عارض ما وجه وقوف رنگ رخساره به خون مژه میشویائیم ما نه آنیم که گر خاک شود قالب ما گرد سودای تو از دامن جان افشانیم خلق گویند که رندست و نظر باز کمال هرچه گوینده به روی تو که صد چندانیم کمال الدین خجندی