کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۷۳۲: رخ بپوشید و جگره میسوزدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رخ بپوشید و جگره میسوزدم آتش پنهان بنره میسوزدم خانه ای که آب سازم چون حباب آه دل دیوار و در بسوزدم باد آن لب دل که خون آلود ازوست چون نمک بر ریش تر میسوزدم باز سر بره بکنم پیشش چو شمع گر چه از پا تا بسر میوزدم سوخت جانم نازه او بادش حلال گر به یک نازه دگر میسوزدم نامه شوقم کبوتر دید و گفت چون برم چون بال و پر میسوزدم گر ز چشم بد دلش نرسد کمال من سپندم گو اگر میسوزدم کمال الدین خجندی