کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۶۹۷: بکش به ناز مرا ای به غمزه آفت مردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بکش به ناز مرا ای به غمزه آفت مردم که من به ناز نو خو کرده ام نه ناز و تنعم چو از دردت به در کعبه رفتم و بنشستم کبوتری ز حرم بانگ برکشید که قم قم مرا که می رسد از غیب صد لطیفه شیرین چو می رسم به دهان تو می شود سخنم گم بیار جام خمار اشکنی به جان تو ساقی که سرگرانم و سوگمد میخورم برخم به پای بوس تو زآن دم که یافتیم بشارت لب امید فراهم نمی شود ز تبسم در آب دیده فرو رفته ام چو مردم آبی نکرد دیده من بر من غریب ترحم شنیدم که تو گفتی بد است حال فلانی ترا که گفت که بگشا زبان به غیبت مردم کمال الدین خجندی