کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۶۹۰: باز می بیخودی بروی تو خوردیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز می بیخودی بروی تو خوردیم از حرم و دیر عزم کوی نو کردیم خاک در دیر و کعبه چند نتوان بود و نوبت آن شد که گرد کوی نو گردیم شکر که هر شام از هنر با دل گرمیم آن که هر صبح بی تو با دم سردیم گر همه درمان خود طبیب فرستد کی رسد آنها به ما که ما همه دردیم روی به ما کرده گونه گونه بلاهاست ناز تو با اشک سرخ و چهره زردیم گر ورق عمر با تمام به پیچند ما سر طومار دوستی تئوردیم در ره او تا گمان توشه ما ساخته جز جگر و درد درد هیچ نخوردیم کمال الدین خجندی