کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۶۷۹: مرا گویند عاشق گرد و بیدل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا گویند عاشق گرد و بیدل چه کار آید مرا تحصیل حاصل حدیث آب چشم خویش با دوست نگفتم کأن حدیثی بود نازل مرا چون دید گریان گفت رفتم که باران است و خواهد راه شد گل چه اختر بود کامشب بر سرم تاخت که به در خانه من ساخت منزل به أو خستگان دارد بی میل بود سرو سهی با باد مایل به دل گفتم که هیچ آن زلف دلبند گشاید مشکل ما گفت مشکل نکو خواندنه ماه آسمانت بقین بودست الألقابه تنزل درو بامت پر از دلها عجب نیست تو عیاری بود عیار پر دل کمال آن دم که روز رحلت اوست نخواهد بست جز مهرت به محمل کمال الدین خجندی