کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۶۳۸: گر زلف دراز فکنی از طرف بناگوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر زلف دراز فکنی از طرف بناگوش بسیار سر افتد به قدم های تو از دوش هر گاه که به وصغ دو رخ خوب تو افتم دارم چو سر زلف تو از هر طرفی گوش نتوان با زبان با تو غمی گفت چو خامه از دست تو بر خویش همی پیچم و خاموش چندانکه بگویی نروم از سر کویش گر زانکه روم از سخن او روم از هوش ای عاشق خام از لب او نوش نه از جام باری ز منی نوش که باشد همگی نوش چون فاتحه بر خوان وصال آن لب شیرین هرگز چو نمی خواند مرا کرد فراموش می نوش کمال این می و می پوش ز زاهد بر رغم مخالف به خوشی می خور و می نوش کمال الدین خجندی