کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۵۴۷: هرگز به باد زلف خود آن مه رها نکرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هرگز به باد زلف خود آن مه رها نکرد کز هر طرف زدوش سری را جدا نکرد هرگز دو چشم او به جفا وعدهای نداد کان وعده را به چشم همان دم وفا نکرد روئی نماند کز سره طه به چین نساخت پشتی نمانده کز خم ابرو دو تا نکرد بیمار کرد و درد فرستاد و جان ستاند بیمار عشق را به ازین کس دوا نکرد خواهیم کرد گفت به دفع رقیب فکر فکریه صواب بود ندانم چرا نکرد منت پذیر آن لب العلم که پیش خال خط را به بوسه جای من خسته جا نکرد تا خاک آستان نو آورد در نظر چشم کمال آرزوی توتیا نکرد کمال الدین خجندی