کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۴۸۴: گر ترا از ستم و جور خدا توبه دهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر ترا از ستم و جور خدا توبه دهد زاهد شهر زعشق تو مرا توبه دهد پارسا کز به شاهه به دهان آره آب دیگری را زمی و نقل چرا توبه دهد زاهد آن نیست که از دست گذارد نسبیع مگرش همت رندی ز ریا توبه دهد بخشش پیر مغان بنگر و شرب صوفی که صراحی می و سنج به ما توبه دهد کردم از بیم رقیبان به زبان نوبه ز عشق همه کس راز گنه بیم بلا توبه دهد گر تو از فتنه گری تویه دهی ابرو را غمزه را چشم تو زین شیوه کجا توبه دهد بس نکرد از لب و چشم خوش معشوق کمال گر چه او از می و مستی همه را توبه دهد کمال الدین خجندی