کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۷: دوشم دل از غم تو بر آتش همی طپید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوشم دل از غم تو بر آتش همی طپید وز دیده باخیال لبته آب میچکید زآن لب چو میشنید حدیثی دل کباب میسوخت چون نمک بجراحت همی رسید در پیش میفکند سر خود قتیل عشق از شر این گناه کز آن تیغ می برید نا کرده سر قلم سر زلفت کجا کشیم دال است زلف تو نتوان بی قلم کشید پیش تو روز و شب چه برم نام مهر و ماه چون مهر دیگری نتوان بر تو به گزید گیرم که باد با تو برد آه این ضعیف از باد تاله پشه کمتر توان شنید چشم کمال روی تو دید و بگریه گفت چشم رونده چون تو در اقلیم ها ندید کمال الدین خجندی