کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹۱: خوشا غمی که برویم ز روی او آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا غمی که برویم ز روی او آید که هرچه آید از آن رو مرا نکو آید به شوخی آمدن و ناشکستش دل را گرانترست ز سنگی که بر سبو آید سوار اشک که راند به هر طرف گلگون چو خاک پای تو بیند روان فرو آید صبا گرفته کمند بنفشه دستاویز که شب به حلقه آن زلف مشکبو آید بدان خیال که بیند رخ نو گل در آب روانتر از دگران بر کنار جو آید چه جای چشمه حیوان که جوی های بهشت اگر دهان نو بابة بجست و جو آید کمال وصل میانت چگونه بنویسد که آن سخن بزبان قلم چو مو آید کمال الدین خجندی