کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۳۶۱: پیوسته ابرویت دل این ناتوان کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیوسته ابرویت دل این ناتوان کشد مردم کمان کشند و مرا آن کمان کشد هرجنس را که هست کشد دل به جنس خویش زآنت کمند مو طرف آن میان کشد فرهاد نقش یار خود ار بر زدی به سنگ نقش ره تو دیده بر آب روان کشد بگشای لب به خنده تو پیش شکر فروش تا رخت خود به خانه پیش ز پیش دکان کشد زآنسان که سوی خویش کشد مور دانه را خط دانه های دل ما چنان کشد آواز ما ز گریه بسیار نم کشید عاشق دگر چگونه تواند فغان کشد سوزد دوباره اختر برگشته کمال شبها کمال آه که بر سر آسمان کشد کمال الدین خجندی