کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۰: به خانه ای که چنین میهمان فرود آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به خانه ای که چنین میهمان فرود آید همای سدره در آن آشیان فرود آید زمی سعادت و طالع که او شبی چون ماه به کلبة من بی خان و مان فرود آید از تشنگی دل و جان بر چه زنخدانش گه این زچاه برآید که آن فرود آید به چشم نرگس اگر سرو بیند آن رخسار کجا سرش به گل بوستان فرود آید چو فرج ژاله که آید به اوج غنچه فرود غم تو در دل تنگ آنچنان فرود آید چو اشک را ز دویدن پا زد آبله ها رها کنم که بر آن استان فرود آید کمال اشک ترا نیک نام شد باران که گفته اند لقب ز آسمان فرود آید کمال الدین خجندی