کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۴: آنها که لب چون شکرستان نو پابند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنها که لب چون شکرستان نو پابند آن نقل همان در خور دندان نو پابند زیر قدمت خاک شده جان عزیزست هر گرد که بر گوشه دامان تو پابند از چشمه حیوان نئوان بافت همه عمر آن لطف که در چاه زنخدان پر پابند آنجا که به خط سبز کنی خوان ملاحت طاووس ملایک مگس خوان تو پابند از خاک شهیدان گل رحمت شکنانه مر غنچه که در سینه ز پیکان نو پابند زینگونه که من بافتم آن لعل روان بخش گر جوی بهشت است که جویان پر پابند جنت طلبان هرچه بجویند ز طوبی در قامت چون سرو خرامان تو بابند گر خضر بقا چون خطت از آب بقا بافت عشاق حبات از لب خندان نو پابند بردی دل عشاق کمال از سخن خوب خوبان عمل نه ز دیوان نو پابند کمال الدین خجندی