کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۲۹۳: آن پری وش که خطش گوشه مه می فرسود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن پری وش که خطش گوشه مه می فرسود در من آتش زد و آورد به روی این همه دود هر چه کم کرد که از مایه روشن رویی راست کرد آن رخ زیبا و برآن نیز فزود تا غم او زد انگشت طلب بر دل من دل غمدیده برویم در شادی نگشود بی تو وقتی به شبم دیده شدی مایل خواب گویی آن عهد که شد دیده مرا خوابی بود سخن باطل حاسد مشنود در حق من که حدیث از دهن هیچ کسان کی نشنود چه سعادت به جهانم پس از این دست دهد که به پای تو دهم بوسه علیرغم حسود تا کمال از دهن او دل خود باز ستد گونیا بار دگر از عدم آمد بوجود کمال الدین خجندی