کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۷: دل که شد زآن زلف سودانی مزاج
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل که شد زآن زلف سودانی مزاج نیستش غیر از تو معجون علاج زهر ناب از دست تو عذب فرات بی تو آب زندگی ملح اجاج زلفت از دامن فشاند آن خاک پای نیست آری مشک را در چین رواج راز حسنت چون بپوشاند دلم کی شود مصباح پنهان در زجاج آن رخ از خویان برد شطرنج حسن گرچه باشد هر یکی را رخ زعاج خاک پایت بر سرم تاج کی است این چنین سر کی بود محتاج تاج دست سلطانان نمی بوسد کمال نیست سلطان را به درویش احتیاج کمال الدین خجندی