کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۷: سرو پیش قد و بالای تو دیدم پست است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرو پیش قد و بالای تو دیدم پست است عقد زلف تو به انگشت گرفتم شست است عندلیبی که قدت دید و سر سرو گزید ساخت در راست نوا لیک مقامش پست است گرد تو صف زده خوبان کمر بسته چو نی گونی از هر طرفی گرد شکر نی بست است ز آستین ساعد سیمین به محبان بنمای تا بدانند که نازک بدنی زین دست است زلف تا کی کشی از گوش و کشانی در خاک مالش چشم دهی به که سیه دل مست است گفتمش بوس نو باید ز دهان نو مرا گفت بیچاره ترا هیچ نمی بایست است دست بردار وصالش به دعا خواه کمال زانکه دایم به دعا کار تو بالا دست است کمال الدین خجندی