کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۴: زلف معشوق سرکش افتادست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف معشوق سرکش افتادست عاشقان را به آن خوش افتادست میکشم دامتش اگرچه بلاست عاشق او بلاکش افتادست دل به نکه رخ دل افروزان چون کبابی بر آتش افتادست دیده را از نظاره سیری نیست لوح خوبی نقش افتادست زلفت از باده و رشته جانم از هوا در کشاکش افتادست فئ زلف تو راست نتوان خواند که سوادی مشوش افتادست آدمیت مجر ز بار کمال کان جفا جو پریوش افتادست کمال الدین خجندی