کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۴۸: مست عشقم ز خرابات میارید مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مست عشقم ز خرابات میارید مرا تا ابد بر در میخانه گذارید مرا باده پاک روان پیش من آرید دمی آخر از پاکروان چند شمارید مرا من که امروز ز تسبیح به استغفارم پیش در صومعه مهجور مدارید مرا دلم از زلف بتان سلسله دارد بر پای تا که از حلقه رندان بدر آرید مرا ز آبرو دست توان شستن و از نی نتوان مگر آن روز که با خاک سپارید مرا دیشب از میکده سرمست به دوشم بردند اگر چنین هم به در دوست بدارید مرا گر حریفانه باید به سر وقت کمال شکر ناب میارید می آرید مرا کمال الدین خجندی