کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۲۳: چو زلف تو بود از تکبر دوتا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو زلف تو بود از تکبر دوتا به بادی بیفتاد مسکین ز پا گشودن ز زلفت گره مشکل است درین شیوه مو می شکافد صبا بکش دامن حسن چون گل ز ناز که بر قد تو دوختند این قبا کس آن خاک ره جز به مژگان نرفت به چشم از پی آن رود توتیا کجا می دهد دستم از بخت ید که پایش ببوسم پس از مرحبا مرا زان نظر انقدر چشم هست که در چشم عاشق بود خوش حیا دهان تو میم است و بالا الف خدا آفرید آن دو از بهر ما مکن پیش من ذکر حلوای لب چو کردی بکن رحمتی بر گدا گدای در ماست گفتی کمال چنین است شی الله ای پادشا کمال الدین خجندی