حسین خوارزمی
غزل ها
شماره ٢٥٥: مرا تا کى ز هجرانت بسوزد جان به تنهائى
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا تا کى ز هجرانت بسوزد جان به تنهائى چه شد اى جان شيرينم که يکساعت نميآئى جهان شد تيره دور از تو بيا اى مونس جانم که چون خورشيد عالم را بيک پرتو بيارائى برويت جان برافشاندن ز من شايد که مشتاقم بغمزه بيدلان کشتن ترا زيبد که زيبائى چه بيم از آتش سوزان خيالت با من ار سازد چه سود از روضه رضوان اگر ديدار بنمائى نقاب شب بروى خود کشد خورشيد از خجلت تو ايماه ملک سيما چو از رخ پرده بگشائى شدم خاک و هنوز از جان هواى دوست ميورزم ندارم حاصل از گيتى بغير از باد پيمائى باميد وصال او تسلى ميدهم دل را ولى تا وصل درمانم تو اى عمرم نمى پائى چو آمد باده صافى چه جاى زهد اى صوفى چو باشد يار من ساقى کجا باشد شکيبائى جنون عشق پوشيدن حسين اکنون نمى يارد چو طاقت طاق شد دل را برآرد سر بشيدائى حسین خوارزمی