مجد همگر
غزل ها
شمارهٔ ۸۷: این چه ننگ است که بر روی چو ماه آوردی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این چه ننگ است که بر روی چو ماه آوردی وین چه رنگ است که از خط سیاه آوردی دیرگه بود که از مشک رخت خالی داشت لیکن این عنبر گلپوش به گاه آوردی بر گل عارض تو مهر دلم خود بس نیست که شفیعی دگر از مهر گیاه آوردی روی چون توبه و ایمانت جهان روشن داشت گردش از بوالعجبی کفر و گناه آوردی دعوی حسن تو ثابت شد و محتاج نبود کز پی شاهد بس خط گواه آوردی در شب زلف تو بیچاره دلم گمره بود از رخ همچو مهش باز به راه آوردی نیشکر را کمر از چنبر زرین بستی خرمن سیم مه از بند کلاه آوردی رخ تو باغ بهار است که نوباوه او پیش بزم ملک ملک پناه آوردی از گل و سنبل و شمشاد و بنفشه به صبوح دسته بستی و سوی مجلس شاه آوردی مجد همگر