محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۵۸۷: محتشم چون عمر صرف خدمت وی میکنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
محتشم چون عمر صرف خدمت وی میکنی پادشاهی گر نکردی این زمان کی میکنی توسن عمر آن جهان پیما ستور باد پا یک جهان طی می کند چون بادپاهی میکنی سختی راه محبت را دلیل این بس که تو در نخستین منزلی هرچند ره طی میکنی ساقیا بر ساحل غم مانده ام وقتست اگر کشیت ساغر روان در قلزم می میکنی سنبل از تاب جمالت می نشیند در عرق زلف را هرگه نقاب روی پر خوی میکنی آهوان در پایت ای مجنون از آن سر می نهند کاشنائی با سگ لیلی پیاپی میکنی گفته بودی می کنم با محتشم روزی وفا شاه خوبان وعده کردی و وفا کی می کنی محتشم کاشانی