محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۰۳: به بزمش دوش رنگآمیزی بسیار میکردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به بزمش دوش رنگ آمیزی بسیار می کردم که می گفت از می و مستی و من انکار می کردم گنه کارانه ماندم سر به پیش غمزه اش آن دم که ذکر عشق می کرد و من استغفار می کردم نمی دیدم به سویش تا نمی شد مدعی غافل به او عشق نهان خود چنین اظهار می کردم به چشم رمز گو می کرد سحر اندر جواب من به ایماعرض شوقی چون به آن پرکار می کردم چو او میدید سوی من به سوی غیر می دیدم حذر کردن ازو خاطر نشان یار می کردم به نام دیگری در عشق می گفتم حدیث خود حریف نکته دان را واقف اسرار می کردم شد امشب محتشم یار از نظر بازی من راضی که سویش دیده بعد از دیدن اغیار می کردم محتشم کاشانی