حسین خوارزمی
غزل ها
شماره ١٣٧: چون تيره گشت روزم بى آن چراغ محفل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون تيره گشت روزم بى آن چراغ محفل بگذار تا بسوزم چون شمع ز آتش دل بى روى نازنينان از جان چسود اى جان بى وصل همنشينان از زندگى چه حاصل سازم بداغ دردش زانروى مى نگردد داغش جدا ز جانم دردش ز سينه زايل کام دلم زمانه از دست برد بيرون يارب مباد هرگز کار زمانه حاصل آن نور هر دو ديده وان راحت دل و جان از ديده رفت ليکن در دل گزيده منزل سر قضا چه پرسى زينجاست مست و واله جان هزار زيرک عقل هزار عاقل گر وصل دوست جوئى بگذر حسين از خود ورنه کجا توانى گشتن بدوست واصل حسین خوارزمی