خواجوی کرمانی
سام نامه
بخش ۹۴ - رفتن فرهنگ دیوزاده به ختا و چگونگی (کار) سام با نهنکال دیو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سر بادبان چون شد اندر هوا روان گشت زورق به راه ختا درین گفتگوها شب اندر رسید دو لشکر در آن جایگه آرمید ز کشتی همه لنگر انداختند ز هر در حکایت همی خواستند نهادند اصل سخن را بر آن که در شب گریزند کندآوران بگفتند تدبیر این است و بس اگر کس نیاید شما را زپس بگفتند اندر دل شب رویم که دیویم ما سر به سر شب رویم چو یک پاس از تیره شب درگذشت شب آهنگ بر چرخ گردان بگشت از آن لشکر دیو ببد ده هزار نکردند اندر دل شب قرار چو پنجاه کشتی بد از آمدن کجا ده بماندند از آن انجمن براندند کشتی چو باد بهار ازیشان همه بیخبر نامدار چو از شرفه بام نیلی حصار پدید آمد ان خشت زرین نگار چو قلوش چو قلواد دو پهلوان رسیدند آن دم بر پهلوان که از لشکر دیو یک تن نماند که نکبت بر ایشان فلک برنشاند هزیمت گرفتند دیوان نر کسی نیست ز ایشان درین بحر و بر چو بشنید سام نریمان نژاد روان سجده شکر کردش چو باد ستایش بسی کرد بر کردگار که ای آفریننده مور و مار بجز تو کسی ام خداوند نیست کسی کین نداند خردمند نیست مرا ده توانائی و فرهی که هستی خداوند، من چون رهی سر از سجده شکر برداشت باز بزد نعره آن گرد گردنفراز که ای پهلوانان جنگ آوران بدانید یکسر ز پیر و جوان همین دم نهنکال در می رسد ابا گرز و گوپال و دیوان ز ره ببینیم تا گردش روزگار چه آرد به ما بر ازین تیره کار دل اندر خداوند بندید و بس که جز او نداریم فریادرس بگفت و توکل به دادار کرد برآورد از دل همی آه سرد که آیا پری دخت ماهم کجاست ندانم درین بحر راهم کجاست خواجوی کرمانی