عسجدی مروزی
اشعار به جا مانده | عسجدی
شمارهٔ ۹۴ - مثنویات: چو آمد گه زادن زن فراز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو آمد گه زادن زن فراز بکشکینه گرمش آمد نیاز من و زن در آن خانه تنها و بس مرا گفت کی شوی، فریادرس اگر شوربائی بچنگ آوری من مرده را باز رنگ آوری چو نااهل را قدر گردد بلند نباشد چو آزاده هوشمند اگر چه چنارست برگش بزرگ نباشد در آن نفع برگ تورک خدایا تو این جمله را دست گیر ورستاد جودت ز ما وامگیر بزخمی کزوغ ورا خرد کرد همین حرب سازند مردان مرد مرد را کرد گردن و سر و پشت کوفته سر بسر بکاج و بمشت عسجدی مروزی