جمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۹۵: رفت آن کز لبت مرا می بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رفت آن کز لبت مرا می بود وز رخت بوسه ها پیاپی بود یاد باد آنکه از رخ تو مرا گل و نرگس شکفته در دی بود سرو برطرف باغ پیش قدت صد کمر بسته راست چون نی بود لاله آتش زده میانه دل گل زشرم تو غرقه درخوی بود گفتی از من ببوسه قانع شود از تو خود این توقعم کی بود صبر روی از چه درکشید از من که همه پشت گرمی از وی بود صد حساب از تو برگفرت دلم چون فذلک بدید لاشی بود جمال الدین اصفهانی