عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۰۰: از تو کس زمزمه ی مهر و وفا نشنیده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از تو کس زمزمه ی مهر و وفا نشنیده است بلکه گوش تو همین زمزمه ها نشنیده است باورم نیست که همسایه ی حسن است و هنوز چستی و دل بردن آن غمزه حیا نشنیده است جذبه ی شوق نسیم تو رساند به مشام ور نه کس بوی تو از باد صبا نشنیده است غم دل آتش دل سوختگان است، فغان که طرب آمده، آوازه ی ما نشنیده است عزتم بین که بر آرنده ی حاجات هنوز از لبم نام تو هنگام دعا نشنیده است بد گمان گر شده باشم، مشو رنجه، که کسی مهربان، شوخ ستمکاره نما، نشنیده است برد از صومعه وز دیر مغان چون عرفی که در آن روضه کسی بوی وفا نشنیده است عرفی شیرازی