عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۹۱: اندوه هجر پیشه و شادی من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اندوه هجر پیشه و شادی من است جویای آفتابم و شب هادی من است زود آ ، که توتیا شود، این بیستون هجر زین سان که زیر تیشه ی فرهادی من است تا خوانده ام که هیچ گره بی گشاد نیست تلخی فروش هجر تو قنادی من است خضرم به چشم خوانده و ترسم خجل شود این خاک چشمه خیز که در وادی من است آزادگی نه کام شناسای بندگی است نشو و نمای بندگی، آزادی من است طغیان شوق بین که کجا زد به کشتنم اندوه را که فخر به همزادی من است بلبل سرشت را غزل شوق بی نواست عرفی تو گوش باش که این وادی من است عرفی شیرازی