عبید زاکانی
غزلیات
غزل شماره ۵۱: شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند بیخودی تا به کی و بیهده رائی تا چند نیست کار تو به سامان و کیائی به نوا غره گشتن به چنین کار و کیائی تا چند با چنین مال و بقائی و متاعی که تراست لاف قارونی و دعوی خدائی تا چند تن مقیم حرم و دل به خرابات مغان کرده زنهار نهان زیر عبائی تا چند دنیی و آخرتت هر دو هوس میدارد یک جهت باش چو مردان دو هوائی تا چند ضامن نفس گر اینست بدین راضی شو غم درویشی و بی برگ و نوائی تا چند از در رحمت حق جوی گشایش چو عبید بر در بستهٔ مخلوق گدائی تا چند عبید زاکانی