جامی هروی
سلسله الذهب
بخش ۶ - در بیان به عیب خود پرداختن و نظر به عیب دیگران نینداختن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در بیان به عیب خود پرداختن و نظر به عیب دیگران نینداختن شیوهٔ واعظ آن بود که نخست فعل خود را کند به قول، درست چون شود کار او موافق گفت گرد دهد پند غیر، نیست شگفت زشت باشد که عیب خودپوشی واندر افشای دیگران کوشی شب عمرت به وقت صبح رسید صبح شیب از شب شباب دمید چرخ گردان جز این نمی داند کسیا بر سر تو گرداند به طبیبان میار روی و، مجوی! دارویی کان سیاه سازد موی هست عیبی به هر سر مو، شیب اینت یک پیری و هزاران عیب! می کنی از بیاض شعر اعراض روز و شب شعر می بری به بیاض گاه می خواهی از مداد، امداد می کنی شعر را چو شعر، سواد چون زمانه سواد شعر ربود خود بگو از سواد شعر چه سود؟ چه زنی در ردیف قافیه چنگ؟ کار بر خود کنی چو قافیه تنگ؟ هست نظمی لطیف، عمر شریف که ش مرض قافیه ست و مرگ ردیف دل گرو کرده ای به نظم سخن فکر کار ردیف و قافیه کن کاملان چون در سخن سفتند اعذب الشعر کذبه گفتند آنچه باشد جمال آن ز دروغ پیش اهل بصیرتش چه فروغ؟ جامی هروی