شمس مغربی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۰: دوش ان صنم بیگانه وش بگذشت بر من چون پری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش ان صنم بیگانه وش بگذشت بر من چون پری کردم سلامش لیک او دادم جوابی سرسری گفتم چرا بیگانه ای گفتا که تو دیوانه ای من کیستم تو کیستی در خود چرا می ننگری در جامه بیگانگان خود را ز من کردی نهان یعنی که من تو نیستم من دیگرم تو دیگری من از کجا تو از کجا من پادشاهم تو گدا تو عاری از سلطنت از فقر و فاقه من بری صد چون ترا پیدا کنم هر لحظه و شیدا کنم تو ذرّه ای سرگشته و من آفتاب خاوری من فرضم و تو سنتی من نورم و تو ظلمتی خود ظلمتی را کی رسد با نور کردن همسری گفتم که ای جان جهان ای عین پیدا و نهان وی مایه سود و زیان وی تو قماش و مشتری تو اولی و آخری تو باطنی و ظاهری تو قاصدی و مقصدی تو ناظری و منظری من درّ و مرجان توام در بحر عمّان توام من گوهر کان توام تو کان ما و گوهری من مظهر و مرآت تو، مرآت وجه و ذات تو نی نی غلط گفتم شها هم خویشتن را مظهری ای آفتاب مشرقی وی نور چشم مغربی من سایه مهر توام تو مهر سایه گستری شمس مغربی