شمس مغربی
غزلیات
شمارهٔ ۶۵: نشان و نام مرا روزگار کی داند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشان و نام مرا روزگار کی داند صفات و ذات مرا غیر یار کی داند کسیکه هستی خود را بخود بپوشاند دگر کسیش بجز از کردگار کی داند مرا که گمشده ام در تو، کس کجا یابد که غرق بحر ترا در کنار کی داند مرا که نور نیم اهل نور کی داند مرا که نار نیم اهل نار کی داند چو من زهر دو جهان رَخت خویش برچیدم بروز حشر از اهل شمار کی داند مرا که نیست شدم در تو، هست نشناسد مرا که مست توام، هشیار کی داند به پیش آنکه یکی دید صد هزار بگو ندیده غیر یکی صد هزار کی داند کسی که اسیر دل و جان و عقل و نفس بود مرا که رسته ام از هر چهار کی داند ز مغربی خبری کز حصار کَون دهید کسیکه هست اسیر حصار کی داند شمس مغربی