سیف فرغانی
غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شماره ۷۳: گر کسی را حسد آید که تو را مینگرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر کسی را حسد آید که تو را می نگرم من نه در روی تو، در صنع خدا می نگرم من از آن توام و هر چه مرا هست توراست روشن است این که به چشم تو، تو را می نگرم خصم گوید که روا نیست نظر در رویش من اگر هست و اگر نیست روا، می نگرم تشنه ام، نیست شگفت ار طلبم آب حیوة دردمندم، نه عجب گر به دوا می نگرم نور حسنی ست در آن روی، بدان ملتفتم من در آن آینه از بهر صفا می نگرم روی زیبای تو آرام و قرار از من برد من دگر باره در آن روی چرا می نگرم هر طرف می نگرم تا که ببینم رویت چون تو در جان منی من به کجا می نگرم به حیات خودم امید نمی ماند هیچ چون به حال خود و انصاف شما می نگرم مدتی شد که به من روی همی ننمایی عیب بخت است نه آن تو چو وامی نگرم سیف فرغانی در غیر نظر چند کنی گل چو دستم ندهد ز آن به گیا می نگرم ور میسر نشود دیدن رویت چه کنم «می روم وز سر حسرت به قفا می نگرم» سیف فرغانی