سیف فرغانی
غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
غزل شماره ۵۵: ایا به حسن چو شیرین به ملک چون پرویز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ایا به حسن چو شیرین به ملک چون پرویز قد تو سرو روان است و سرو تو گل ریز به روزگار تو جز عاشقی کنم نسزد به عهد خسرو چون کار خر کند شبدیز؟ اگر زلعل تو مستان عشق نقل خوهند بخنده لب بگشا و شکر ز پسته بریز بریز پای میاور چو خاک و برمگذر مرا که نیست به جز دامن تو دست آویز گرم به تیغ برانی ز پیش تو نروم نه من ز تو نه ز حلوا کند مگس پرهیز من شکسته گر از تو جفا کشم چه عجب نه دست دفع بلا دارم و نه پای گریز کسی کز آتش عشق تو گرم گشت دلش از آب گرد برآرد به آه دردآمیز به عهد حسن تو شد زنده سیف فرغانی که مرده خفته نماند به روز رستاخیز از آن زمان که چو فرهاد بر تو عاشق شد چو وجد گفتهٔ شیرین اوست شورانگیز سیف فرغانی