سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۵۸۱: گرخوش کند لب تو دهانم ببوسه یی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرخوش کند لب تو دهانم ببوسه یی خرم شود زلعل تو جانم ببوسه یی خواهم زجور تو گله کردن بپادشاه گر عاقلی بگیر دهانم ببوسه یی درحسرت کنار تو جانم بلب رسید زین ورطه لطف کن برهانم ببوسه یی ای جان مکن گرانی ویکبار بر لب آی باشد که من ترا برسانم ببوسه یی گفتم که جان من بستان بوسه یی بده گفتی هزار جان نستانم ببوسه یی گرآن لب و دهان که تو داری مرا بود ملک دو کون را بستانم ببوسه یی دیدی که من زبان شکایت خوهم گشاد کردی فسون و بست زبانم ببوسه یی زنده کنند مرده بآب دهان من گربا تو کام خویش برانم ببوسه یی یکبار دیگرم بکنار و لبت رسان ای برده حاصل دو جهانم ببوسه یی گویی لب من ازشکر و قند خوشترست من لذت لب تو چه دانم ببوسه یی درکار عشق جان و دلی داشتم چوسیف اینم بعشوه یی شد وآنم ببوسه یی سیف فرغانی