سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۵۱۲: دوست جز دل نمی پذیرد جای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوست جز دل نمی پذیرد جای در دل بر کسی دگر مگشای دوست را هیچ جانخواهی یافت تا ترا در دو کون باشد جای در آن دوست را که کلید تویی تا درآیی زخویشتن بدرآی برسرکوی آن توانگر حسن سیر از هر دوعالمست گدای ازپی نان اگر سخن گوید همچو لقمه زبان خویش بخای ملک دنیا به اهل دنیا ده کاه تسلیم کن بکاه ربای دست همت برآور ای درویش خویشتن را ازین وآن بربای هرکه از دام غیر دانه بخورد مرغ اوراست بیضه گوهر زای تیره از زنگ حب جان ماندست دل که آیینه ییست دوست نمای جانت گر در سماع خوش گردد چون شکر درنی ودم اندر نای از سر وجد دست برهم زن زود بر فرق آسمان نه پای حال خود را ز چشم خلق بپوش گنج داری بمفلسان منمای دست در کار کن که از سر مویی نگشاید گره بناخن پای هرکه بر خود در مراد ببست دست او شد کلید هر دو سرای کم سخن باش سیف فرغانی وربگویی برین سخن مفزای سیف فرغانی