سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۴۱۲: ای باغ نیکویی گل روی ترا چمن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای باغ نیکویی گل روی ترا چمن گل در چمن دریده ز شوق تو پیرهن زنده دلست مرده عشق تو در لحد جان پرور است کشته تیغ تو در کفن ما بی تو همچو مرغ بدام اندریم و تو در باغ می خرام چو طاوس در چمن در زیر پایت از عرق روی خوب خویش نسرین گلاب ریخته بر برگ نسترن خوی بر رخ تو ای گل از اندام تو خجل گوی که قطرهای گلابست بر سمن خوبان روزگار بپیش تو ای نگار چون انجمند پیش مه ای بدر انجمن ریحان چو بیخ خود بزمین سر فرو برد فردا که تو بنفشه برآری ز یاسمن گر بوسه یی از آن لب میگون رسد بسیف مست از نشاط رقص کند روح در بدن وصل من و تو دیر میسر شود ازآنک هرجا تو آمدی بروم من ز خویشتن سیف فرغانی