سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹: گشت گرد عالم وبر آستانت سر نهاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گشت گرد عالم وبر آستانت سر نهاد دل که تخت خود بر از کرسی هفت اختر نهاد کشور عشق از حوادث ایمن آمد زآن دلم پشت برآفاق کرد ورو بدین کشور نهاد ازخواص خانه تست آنکه دراول قدم سرنهد بیرون درآنکس که پای اندر نهاد همچو دانه جان فشاند پیش هر مرغ آنکه او پای دل در دام عشق همچو تو دلبر نهاد زآفتاب حسن تو افتاد بر دل نور عشق پرتو خورشید در اجزای کان گوهر نهاد پادشاهان را جهان بخشید ومارامهر خود دیگران راسنگ ومارا در ترازو زر نهاد چون زسیر عاشقان ازخاک کویت گرد خاست ازبرای عزتش جبریل بر شهپر نهاد زآتش آه زبان سوزم نمی یارد خیال برلب خشکم بخواب اندر دهان تر نهاد من چو شکر در قصب ایمن بدم ازسوختن عنبر خطت مرا چون عود در مجمر نهاد چون توانم حال خود پوشید چون عشقت مرا در گریبان مشک واندر آستین عنبر نهاد من بشکر زآن سبب خود رادهان خوش میکنم کزلبت بردند شیرینی ودر شکرنهاد حسن تو بالا وپستی زود گیر چون قدت سر سوی بالا وزلفت سوی پستی سرنهاد سیف فرغانی ازین پس شعر تو عالی کند حسن اوکز پایه اعلی قدم برتر نهاد سیف فرغانی