سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۳۶: ما را دلیست سوخته آتش طلب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما را دلیست سوخته آتش طلب آتش که دید پرتو او آب را سبب زاشکم مدام سوزش دل در زیاد تست این آب هست هیزم آن آتش طلب گر عاشقی بمیل سهر در دو چشم کش کحل کلام هر سحر از سرمه دان شب ای غافلان ز عشق کفرتم بذنبکم وی عاشقان دوست اتیتم بما وجب در وصف حسن دوست چو خواهی دهن گشود اول زبان عشق بیار و لب ادب وآنگه هزار خوشه معنی طب ز جان کندر درون سنبله صورتست حب ای سحر غمزهای ترا سامری غلام وی شکر حدیث ترا خامشی قصب وی پایه ولای تو بالاترین مقام وی نسبت هوای تو عالیترین نسب نارالله است عشق تو چون کوره جحیم شهرالله است روی تو همچون مه رجب در آرزوی میوه باغ وصال تو هرگز نگشت غوره اومید ما عنب سیف فرغانی