سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۳۶۶: تا توانی مده از کف به بهار ای ساقی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا توانی مده از کف به بهار ای ساقی لب جوی و لب جام و لب یار ای ساقی! نوبهارست و گل و سبزه و ما عمر عزیز می گذاریم به غفلت مگذار ای ساقی! موسم گل نبود توبه عشاق درست تو به یعنی چه بیا باده بیار ای ساقی! اگر از روز شمارست سخن روز شمار چون منی را که در آرد به شمار ای ساقی! شاهد و باغ و گل و مل همه خوبند ولی یار خوش خوشتر ازین هر سه چهار ای ساقی! آید از بوی سمن بوی بهشت ای عارف خیزد از رنگ چمن نقش نگار ای ساقی! جام نوشین تو تا پر می لعل است مدام می کشد جام تو ما را به خمار ای ساقی! بی نوایم غزلی نو بنواز ای سلمان در خمارم قدحی نو زخم آرای ساقی! سلمان ساوجی