سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۳۴۷: ای نور دیده باز گو جرمی که از ما دیدهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نور دیده باز گو جرمی که از ما دیده ای تا بی گناه از ما چرا چون بخت بر گردیده ای؟ ای کاش دشمن بودمی نی دوست چون بر زعم من با دشمنان پیوسته ای و ز دوستان ببریده ای بر من نبخشاید دلت یا رب چه سنگین دل بتی ما ناکه یا رب یا ربم در نیمه شب نشنیده ای؟ از عجز و ضعف و مسکنت وز حسن و لطف و نازکی ما خاک خاک آستان، تو نور نور دیده ای از اشک سلمان کرده ای آبی روان وانگه از آن دامن ناز و سرکشی چون نارون پیچیده ای سلمان ساوجی