سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۳۳۶: ای آنکه رخ و زلف تو را آرایش دیده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای آنکه رخ و زلف تو آرایش دیده گردیده بسی دیده و مثل تو ندیده از گوشه بسی گوشه نشین را که ببینی در میکده ها چشم سیاه تو کشیده چشمت به اشارت دل من برد و فدایت چیزی که اشارت کنی ای دوست بدیده! زلف تو بپوشد سراپای قدت را آن شعر قبایی است به قد تو بریده سربسته حدیثی است مرا با تو چو مویت فی الجمله حدیثی است به گوش تو رسیده چشمم به مژه قصه شوق تو نوشته دل خون شد و آنگه ز سر خامه چکیده ناصح سخن بوالعجم می شنواند سلمان همه عمر این سخن از کس نشنیده سلمان ساوجی