سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۳۱۷: نو بهار است ای صنم، عیش بهار آغاز کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نو بهار است ای صنم، عیش بهار آغاز کن ساخت برگ گل صبا، برگ صبوحی ساز کن غنچه مستور در بستان ورق را باز کرد عارفا از نام مستوری ورق را باز کن گر شرابی می خوری، با نرگس مخمور خور ور حریفی می کنی، با بلبل دمساز کن لاله و نرگس به هم جام صبوحی می کشند صبح خیزان چمن را مطربا آواز کن راستی بستان مقام دلنوازست این زمان خوش نوایی در مقام دلنواز آغاز کن می دهند آوازه گل بلبلان خیز ای صبا! از دهان غنچه رو در گوش ساقی راز کن باد جان می بازد ای گل در هوایت گر تو نیز خرده ای داری نثار عاشق جانباز کن از سر نازست مایل بر لب جو قد سرو سرو قدا بر لب جو، میل سرو ناز کن باش فارغ بال اگر چون بلبلی ز ارباب بال مست و عاشق در هوای گلرخی پرواز کن سلمان ساوجی