سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۲۲۵: بگو ای ماه تا ساقی ز می مجلس بیاراید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بگو ای ماه تا ساقی ز می مجلس بیاراید که خورشید جهان آرا به دولتخانه می آید به بستان رو به پیروزی دمی تا باد نوروزی به بوی زلف مشکین تو عنبر بر سمن ساید ز راه موکبت نرگس، به چشمان خار برچیند ز باد دامنت نسرین، به عارض گرد بزداید همایون گلشنی کانجا ازین ماهی کند منزل مبارک روضه ای کان را چنین سروی بیاراید خیال سرو بالایت در آب و گل نمی گنجد مقام و منزل جانان به غیر از دل نمی شاید خنک بادی که از خاک سر کوی تو بر خیزد خوشا جانی کز انفاس خوشش جانی بیاساید سری دارم به سودای تو مستغنی ز هر بابی که غیر از درگه وصل تو هیچش در نمی باید سر شوریده را سلمان از آن رو می نهد بر کف که در پایش کشد چون زلف اگر تشریف فرماید در آن مجلس که چشم یار جام حسن گرداند کسی گر باده پیماید حقیقت باد پیماید سلمان ساوجی