سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۱۹۳: سنبلت را صبا بر گل مشوش میکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سنبلت را صبا بر گل مشوش می کند هر خم زلفت مرا نعلی در آتش می کند باد در وقت سحر می آورد بویت به من باد وقتش خوش! که او وقت مرا خوش می کند لعل جانبخش لبت دلهای مسکینان به لطف جمع می دارد، ولی زلفت مشوش می کند دیده تر دامنم تا می زند نقشت بر آب خاک کویت را بخون هر شب منقش می کند توبه زهد ریایی نیست کار عاشقان ساقیا می، کین فضولی عقل سرکش می کند زان شراب ناب بی غش ده که اندر صومعه صوفی صافی برای جرعه ای غش می کند نام و ننگ و صبر و هوش و عقل و دینم شد حجاب ترک من باز آ که سلمان ترک هر شش می کند سلمان ساوجی