سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۱۷۸: گل که خوش طلعت و خوشبو آمد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل که خوش طلعت و خوشبو آمد عاشق روت به صد رو آمد کاسه ای داشت سرم را عشقت سر شوریده به زانو آمد نیست از هیچ طرف راه گریز تیرباران ز همه سو آمد حال این چشم ضعیفم می گفت قلمم، در قلمم مو آمد سرکشی کرد و نشد با ما راست آن سهی سرو که دلجو آمد راز مشک سر زلف در دل می نهفتم ز سخن بو آمد سر و بالای تو می جست در آب همچو سلمان که بلا جو آمد سلمان ساوجی