سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۱۶۲: مرا که چون تو پری چهره دلبری باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که چون تو پری چهره دلبری باشد چگونه رای و تمنای دیگری باشد؟ نه در حدیقه خوبی بود چنین سروی نه در سپهر نکویی چو تو خوری باشد نه ممکن است نبات خطت بر آن دال است که خوشتر از لب لعل تو شکری باشد خیال چشم و رخت تا بود برابر چشم گمان مبر که مرا خواب یا خوری باشد به خاک پات که در خاک پایت در اندازم چو گیسوی تو به هر مویم ار سری باشد ز عشق آن لب همچون میم، مدام از اشک زجاج دیده پر از باده ساغری باشد به حسن تو که وفا پیشه کن، جفا بگذار وفا مقارن حسن ار چه کمتری باشد ببین که پاکتر از اشک من بود سیمی مو یا به سکه رخسار من زری باشد بیا ببخش بر احوال زاری سلمان بترس از آن که به حشر داوری باشد سلمان ساوجی