سلمان ساوجی
غزلیات
غزل شماره ۱۴۵: دل برد دلبر و در دام بلاش اندازد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل برد دلبر و در دام بلاش اندازد دل ما برد، ندانم به کجاش اندازد هرکجا مرغ دلی بال گشاید، فی الحال به کمان مهره ابرو ز هواش اندازد خوش کمندی است سر زلف شکن بر شکنش وه چه خوش باشد اگر بخت بماش اندازد! چشم فتان تو هر جا که بلا انگیزد ای بسا سر که در آن عرصه بلاش اندازد عاقل آن است که در پای تو اندازد سر پیشتر زانک فراق تو زپاش اندازد بوی گیسوی تو هر جا که جگر سوخته ایست در پی قافله باد صباش اندازد هر که را درد بینداخت، دوا چاره برد که برد چاره سلمان که دواش اندازد؟ سلمان ساوجی